Waarom vasten mij vrijheid geeft

Een verhaal van strijd, inzicht en herstel

Zolang ik me kan herinneren, was ik bezig met voeding. Niet vanuit gezondheid of energie, maar vooral vanuit angst: angst om aan te komen, om “te veel” te eten, om niet te voldoen aan een bepaald beeld.

Mijn relatie met eten was verwarrend. Ik wisselde periodes van overeten en veel ultra bewerkt voedsel af met momenten van strenge controle: extreem sporten of juist heel weinig eten. Dan dacht ik bijvoorbeeld: “Als ik nu alleen dit pakje toastjes eet, dan zit ik goed qua calorieën.” Toen besefte ik me niet dat het eten van 'lege' koolhydraten juist zorg voor glucoseverhoging en daarmee meer insulineafgifte.

In mijn puberteit voelde ik me net wat voller dan mijn vriendinnen. Tijdens mijn studententijd jojo’de ik van dieet naar dieet, steeds met dezelfde strategie: minder calorieën, meer bewegen. Zoals zovelen doen. Maar het werkte niet voor mij. En dat frustreerde me. Waarom leek het voor anderen wel te werken? Wat deed ik verkeerd?